De avond voor de afspraak is er nog tot laat een heen en weer in de groepsapp over het wel of niet afgesloten zijn van een weg. Niet.. gelukkig.
Deze keer zijn we ( Natuur 1) verspreid op pad. Er was een verkenner (Remon), er waren vroege vogels (Kees, Marian, Fred) er was een latere aanschuiver (Marie Jose) en een fotograaf op afstand (Marilyn).
Met drie bewonderen we de aalscholver- en lepelaar kolonie. Om bij deze uitkijkpost te komen zijn we over een vlonder pad gelopen en hebben daar kunnen genieten van baltsende kieviten en ruziënde meerkoeten (what’s new).
We zijn ook met de meest mogelijke omzichtigheid Galowyrunderen inclusief stier gepasseerd. Hoewel zachtaardig zijn het geen koeien en je weet het maar niet (doen ze anders nooit).
Met vier gaan we verder op pad. Hazen schieten links en rechts voor onze voeten het veld in. Vogels vliegen af en aan met voedsel voor hun kroost, het zonnetje schijnt op de bloesem. Wat een prachtige ochtend. Kan het beter. Zeker wel. We ontdekken een Galowaykalfje onder een struik. Waarschijnlijk verstopt door de moeder.
Enkele meters verder staan we vertederd te kijken naar een Konik veulen dat ook nog niet erg oud kan zijn. Het staat nog te wiebelen op de benen. Als er blijkbaar teveel volk staat te kijken (we zijn niet alleen in dit gebied) neemt de kudde het diertje in bescherming. Een duidelijker sein om door te lopen is er niet! Ook de rest van de paardengroep is het aanzien meer dan waard.
Als dan één van de fotografen (naam bekend bij de schrijver) niet alleen steeds meer fazanten ziet (dat kan in dit gebied) maar melding maakt van een mogelijke krokodil, besluiten we naar het terras te lopen voor een drankje. Als wandeling in afstand stelt het niet zo veel voor, 3 km, maar voor wat er te zien en te beleven is, is het zeer zeker de moeite waard.
