Fotograaf Jacob Kaptein
Jacob Kaptein, juni 2018: “De deur van mijn huis in Wageningen viel in het slot. Ik liep richting de weg en stak mijn duim in de lucht. Ik schudde iets meer met mijn arm dan normaal, vanwege het enthousiasme van mijn plan. Binnen een paar minuten stopte een blauwe BMW. Ik rende naar de auto en vroeg waar hij heen ging. “Naar de Duitse grens”, antwoordde hij. “Perfect”, zei ik. Ik gooide mijn rugzak op de achterbank, al mijn bezittingen waar ik het komende jaar van zou leven. Drie seconden later zat ik naast deze vreemdeling, schudde hem de hand en daar gingen we. “Je hebt geluk dat ik hier ben”, begon hij. “Een tijdje geleden was ik dit punt ook al gepasseerd, maar nu doe ik dit voor de tweede keer omdat ik mijn werkmateriaal vergeten was. Waar ga je heen?”
Ik keek hem aan met een oneindige blik in mijn ogen: “Ik ga naar het Oosten, het Verre Oosten. Ik ga al liftend naar de Balkan, de Aziatische steppen, de Himalaya en het regenwoud van Zuidoost-Azië en jij bent de eerste die mij heeft opgepikt!”
